Sumarið er komið!

Þó enn séu tvær vikur þar til sumardagurinn fyrsti rennur upp kom sumarið í dag. Í mínum huga er sumarið komið þegar ilmurinn af nýslegnu grasi fyllir vitin og það létti göngulagið að heyra í slátturvélunum í fjarska. Starbucks kaffið bragðasti enn betur í hitanum sem fór nálægt 25°C í hádeginu í dag og ekki ský á himni. Þegar við fórum til Beijing í frí fyrir viku síðan var hitinn nær 10°C.

En nú er skólinn hafinn á ný og mitt fyrsta verk í morgun var próf í kínverskri skrift og skilningi. Þar sem ég var í leyfi frá skólanum alla síðustu viku kom prófið mér á óvart en ég held að ég hafi samt náð. Býst við að fá á milli 6 og 7 sem er nú svipað og ég fékk í dönsku á fyrstu önnum mínum í menntaskóla. 

Eitt helsta áhugamál mitt hérna, sérstaklega í hádegishléinu sem yfirleitt er um tveir tímar, er að að horfa á Mann-fólkið og fylgjast með háttum kínverjanna. Ég hef gert það að vana mínum að ganga um göturnar hérna í kring um skólann en þær eru með mjög svo fjölbreytilegu mannlífi. Skólakampusinn er ekkert sérstaklega stór á kínverskan mælikvaðra. Um 5000 mann búa hérna. Allt í kring um kampusinn eru síðan verslunargötur fullar af hefðbundnum kínverskum veitingastöðum sem eru ekkert í líkingu við kínverska veitingastaði á Íslandi. Þessir staðir eru eins fjölbreyttir og þeir eru margir, allt frá því að vera fínir uppádekkaðir staðir með fleiri þjónum en gestum (ódýrt vinnuafl) niður í pönnuköku- og ávaxtasala á reiðhjólum. Stundum eru þeir ekki einu sinni með reiðhjól eða borð og leggja þá bara vörurnar eða matinn á teppi sem þeir breiða á gangstéttina. Hér er hægt að borða fyrir 100 kr. á dag ef verslað er hjá þessum götusölum. Hefbundinn morgunmatur kostar 18 kr. Hádegismatur getur farið niður í 50 kr. ef ekki er pantað meira en einn eða tveir réttir og fyrir mismuninn er hægt að kaupa sér kvöldmat. Þetta verðlag er í samræmi við laun verkamanna hérna sem eru á bilinu 10.000 til 15.000 kr. á mánuði. Nískan kemur svo upp í manni þegar kaffið sem ég fæ mér eftir hádegismatinn kostar 5 sinnum meira en maturinn en er samt ódýrari en á Íslandi. Ég fékk mér t.d. einhvers konar steikt eggjabrauð í morgunmat um daginn fyrir 18 kr. og síðan sérlagað Starbucks kaffi á 240 kr. Smá ósamræmi þar.

Eitt sem ég hef tekið eftir í mataræði kínverja og hefur komið mér á óvart er hversu lítið þeir borða af hrísgrjónum. Þeir borða reyndar meira en meðal vesturlandabúi en alls ekki í öll mál eða sem aðalfæðu eins og ég hélt áður. Þeir borða líka mun meira prótein en ég hélt enda stærstu svínakjötsframleiðendur í heimi.. Síðan nota þeir ótrúlega mikið af eggjum og þá sérstaklega i skyndibitamat hjá götusölunum. Þegar þeir fara út að borða þá panta þeir oftast einn rétt hver en í stað þess að hver og einn réttur sé borinn á borð fyrir framan hvern og einn er hann settur á mitt borðið. Þar fá sér síðan allir af honum og útkoman er mjög fjölbreytt máltíð. Í lokin bera þeir hrísgrjónin á borð í litlum skálum til þess að fylla magann ef þú ert enn svangur.

Annað sem kom mér á óvart er hve maturinn hér í Shanghai er bragðdaufur. Hann er vissulega bragðgóður en alls ekki sterkur. Þegar um sterka rétti er að ræða eru þeir oft merktir með mynd af chilipipar í matseðlinum, einn, tveir eða þrír eftir styrkleika. Í hvert sinn sem ég panta mér slíkan rétt er ég varaður við af þjóninum en þegar rétturinn kemur er hann alls ekkert sterkur, bara með aðeins meira bragði en margir aðrir réttir.